Muhammad Iqbal
Nama penuh beliau adalah Muhammad Iqbal bin Nur Muhammad Bin Rafi. Beliau dilahirkan pada 9hb November 1877 di Sialkot yang kini dikenali dengan nama Pakistan. Bapanya bernama Nur Muhammad dan ibunya bernama Imam Bibi. Kedua ibubapanya sangat kuat berpegang kepada agama. Muhammad Iqbal mendapat mendapat pendidikan awal daripada kedua ibubapanya.
Beliau dibesarkan didalam suasana sistem barat dan kebanyakkan masyarakat disekitarnya dipengaruhi dengan cara pemikiran barat. Walaubagaimanapun kedua ibubapanya telah mendidik beliau dan anak-anak yang lain dengan elemen keagamaan. Unsur-unsur agama banyak diterapkan dalam diri beliau, namun begitu kemajuan dan teknologi yang berkembang pesat turut dipelajarinya.
Beliau telah berkahwin dengan Karim Bibi pada tahun 1892 dan mendapat 3 orang cahayamata. Pada tahun 1916 mereka telah berpisah.
Muhammad Iqbal melanjutkan pelajaran ke peringkat Ijazah sarjana muda didalam bidang falsafah, kesusasteraan Inggeris dan Bahasa Arab. Kemudian beliau telah mengukir nama sebagai penulis puisi dan beliau mendapat nama sebagai penyair bahasa Urdu. Pada tahun 1905 beliau telah melanjutkan pelajaran dalam bidang Undang-undang di Universiti Cambridge di peringkat sarjana dan seterusnya melanjutkan pelajaran ke peringkat ijazah kedoktoran dalam bidang falsafah di Universiti Munich, Jerman.
Pada tahun 1908, beliau telah mendapat kerja didalam bidang undang-undang disamping memberi ceramah di universiti-universiti yang terdapat di India. Teks-teks ceramah beliau dibukukan dan diterbitkan dalam bahasa Inggeris dengan tajuk The Reconstruction of Religious Thought in Islam.
Penglibatan beliau dalam kesusasteraan telah mengangkat namanya sebagai penyair agung. Kebanyakkan puisi beliau adalah didalam bahasa Urdu, Parsi dan bahasa Inggeris. Beliau terkenal kerana puisinya mempunyai bait-bait kata yang indah. Ramai dikalangan penutur bahasa Urdu di Pakistan dan India mengiktiraf beliau sebagai penyair agung. Di antara puisi beliau yang terkenal adalah The Secret of the Self iaitu berkaitan konsep diri, alam semesta dan manusia dan The Mysteries of Selfness pula berkaitan kisah persaudaraan dan ibadah didalam Islam.
Muhammad Iqbal dianggap sebagai bapa pembentukan negara Islam Pakistan. Beliau berjuang menyampaikan dakwahnya melalui tulisan pena-nya sendiri, beliau berusaha membangunkan pemikiran masyarakat demi mencapai ketinggian tamadun Islam. Kebanyakan puisinya datang dari dalam dirinya sendiri dan keikhlasan yang terbuku itu diluahkan melalui puisinya.
Tidak hairanlah masyarakat pada zamannya mengiktiraf kebolehan dan keistimewaan yang ada pada beliau. Beliau mempunyai keazaman yang tinggi didalam mengangkat martabat masyarakatnya dan di terjemahkan di dalam satu sajaknya yang berbunyi “Umat Islam, apabila ingin maju, perlu mampu berpacu dengan waktu. Sekali umat Islam berhenti, bererti dia membiarkan dirinya tergilis dek sang waktu”. Beliau telah menghembuskan nafasnya yang terakhir pada 21hb April 1938.
Semoga Allah merahmati beliau, Al-Fatihah.
Nama penuh beliau adalah Muhammad Iqbal bin Nur Muhammad Bin Rafi. Beliau dilahirkan pada 9hb November 1877 di Sialkot yang kini dikenali dengan nama Pakistan. Bapanya bernama Nur Muhammad dan ibunya bernama Imam Bibi. Kedua ibubapanya sangat kuat berpegang kepada agama. Muhammad Iqbal mendapat mendapat pendidikan awal daripada kedua ibubapanya.
Beliau dibesarkan didalam suasana sistem barat dan kebanyakkan masyarakat disekitarnya dipengaruhi dengan cara pemikiran barat. Walaubagaimanapun kedua ibubapanya telah mendidik beliau dan anak-anak yang lain dengan elemen keagamaan. Unsur-unsur agama banyak diterapkan dalam diri beliau, namun begitu kemajuan dan teknologi yang berkembang pesat turut dipelajarinya.
Beliau telah berkahwin dengan Karim Bibi pada tahun 1892 dan mendapat 3 orang cahayamata. Pada tahun 1916 mereka telah berpisah.
Muhammad Iqbal melanjutkan pelajaran ke peringkat Ijazah sarjana muda didalam bidang falsafah, kesusasteraan Inggeris dan Bahasa Arab. Kemudian beliau telah mengukir nama sebagai penulis puisi dan beliau mendapat nama sebagai penyair bahasa Urdu. Pada tahun 1905 beliau telah melanjutkan pelajaran dalam bidang Undang-undang di Universiti Cambridge di peringkat sarjana dan seterusnya melanjutkan pelajaran ke peringkat ijazah kedoktoran dalam bidang falsafah di Universiti Munich, Jerman.
Pada tahun 1908, beliau telah mendapat kerja didalam bidang undang-undang disamping memberi ceramah di universiti-universiti yang terdapat di India. Teks-teks ceramah beliau dibukukan dan diterbitkan dalam bahasa Inggeris dengan tajuk The Reconstruction of Religious Thought in Islam.
Penglibatan beliau dalam kesusasteraan telah mengangkat namanya sebagai penyair agung. Kebanyakkan puisi beliau adalah didalam bahasa Urdu, Parsi dan bahasa Inggeris. Beliau terkenal kerana puisinya mempunyai bait-bait kata yang indah. Ramai dikalangan penutur bahasa Urdu di Pakistan dan India mengiktiraf beliau sebagai penyair agung. Di antara puisi beliau yang terkenal adalah The Secret of the Self iaitu berkaitan konsep diri, alam semesta dan manusia dan The Mysteries of Selfness pula berkaitan kisah persaudaraan dan ibadah didalam Islam.
Muhammad Iqbal dianggap sebagai bapa pembentukan negara Islam Pakistan. Beliau berjuang menyampaikan dakwahnya melalui tulisan pena-nya sendiri, beliau berusaha membangunkan pemikiran masyarakat demi mencapai ketinggian tamadun Islam. Kebanyakan puisinya datang dari dalam dirinya sendiri dan keikhlasan yang terbuku itu diluahkan melalui puisinya.
Tidak hairanlah masyarakat pada zamannya mengiktiraf kebolehan dan keistimewaan yang ada pada beliau. Beliau mempunyai keazaman yang tinggi didalam mengangkat martabat masyarakatnya dan di terjemahkan di dalam satu sajaknya yang berbunyi “Umat Islam, apabila ingin maju, perlu mampu berpacu dengan waktu. Sekali umat Islam berhenti, bererti dia membiarkan dirinya tergilis dek sang waktu”. Beliau telah menghembuskan nafasnya yang terakhir pada 21hb April 1938.
Semoga Allah merahmati beliau, Al-Fatihah.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar